论语带拼音

论语(带MATCH_ word word文档格式规范word作业纸小票打印word模板word简历模板免费word简历 _1714192582168_0)_完整版xuéérdìyī学而第一wéizhèngdìèr为政第二bāyìdìsān八佾第三lǐréndìsì里仁第四gōngyěchángdìwǔ公冶长第五yōngyědìliù雍也第六shùérdìqī述而第七tàibódìbā泰伯第八zǐhǎndìjiǔ子罕第九xiāngdǎngdìshí乡党第十xiānjìndìshíyī先进第十一yányuāndìshíèr颜渊第十二zǐlùdìshísān子路第十三xiànwèndìshísì宪问第十四wèilínggōngdìshíwǔ卫灵公第十五加载中...内容加载失败,点击此处重试加载全文jìshìdìshíliù季氏第十六yánghuòdìshíqī阳货第十七wēizǐdìshíbā微子第十八zǐzhāngdìshíjiǔ子张第十九yáoyuēdìèrshí尧曰第二十第一章论语学而篇zǐyuēxuéérshíxízhībùyìyuèhūyǒupéngzìyuǎnfāng子曰:学而时习之,不亦悦乎。有朋自远方láibúyìlèhūrénbùzhīérbúyùnbúyìjūnzǐhū来,不亦乐乎。人不知而不愠,不亦君子乎。yǒuzǐyuēqíwéirényěxiàotìérhàofànshàngzhěxiǎnyǐ有子曰:其为人也孝悌,而好犯上者,鲜矣;bùhàofànshàngérhàozuòluànzhěwèizhīyǒuyějūnzǐwùběn不好犯上,而好作乱者,未之有也。君子务本,běnlìérdàoshēngxiàotìyězhěqíwéirénzhīběnyú本立而道生;孝悌也者,其为仁之本欤。zǐyuēqiǎoyánlìngsèxiǎnyǐrén子曰:巧言令色,鲜矣仁。zēngzǐyuēwúrìsānxǐngwúshēnwèirénmóuérbúzhōnghū曾子曰:吾日三省吾身:为人谋而不忠乎?yǔpéngyǒujiāoérbúxìnhūchuánbùxíhū与朋友交而不信乎?传不习乎?zǐyuēdǎoqiānshèngzhīguójìngshìérxìnjiéyòngéràirén子曰:道千乘之国,敬事而信,节用而爱人,shǐmínyǐshí使民以时。zǐyuēdìzǐrùzéxiàochūzétìjǐnérxìnfànàizhòng子曰:弟子入则孝,出则悌,谨而信,泛爱众,érqīnrénxíngyǒuyúlìzéyǐxuéwén而亲仁;行有余力,则以学文。zǐxiàyuēxiánxiányìsèshìfùmǔnéngjiéqílìshìjūnnéng子夏曰:贤贤易色,事父母能竭其力,事君能zhìqíshēnyǔpéngyǒujiāoyánéryǒuxìnsuīyuēwèixuéwúbìwèi致其身,与朋友交,言而有信。虽曰未学,吾必谓zhīxuéyǐ之学矣。zǐyuējūnzǐbúzhòngzébùwēixuézébúgùzhǔzhōngxìn子曰:君子不重则不威,学则不固;主忠信,wúyǒubùrújǐzhěguòzéwùdàngǎi无友不如己者,过则勿惮改。zēngzǐyuēshènzhōngzhuīyuǎnmíndéguīhòuyǐ曾子曰:慎终追远,民德归厚矣。zǐqínwènyúzǐgòngyuēfūzǐzhìyúshìbāngyěbìwénqí子禽问于子贡曰:夫子至于是邦也,必闻其zhèngqiúzhīyúyìyǔzhīyúzǐgòngyuēfūzǐwēnliánggōng政;求之欤,抑与之欤?子贡曰:夫子温、良、恭、jiǎnràngyǐdézhīfūzǐzhīqiúzhīyěqízhūyìhūrénzhīqiú俭、让以得之;夫子之求之也,其诸异乎人之求zhīyú之欤。zǐyuēfùzàiguānqízhìfùmòguānqíxíngsānniánwúgǎiyú子曰:父在观其志,父没观其行;三年无改于fùzhīdàokěwèixiàoyǐ父之道,可谓孝矣。yǒuzǐyuēlǐzhīyònghéwéiguìxiānwángzhīdàosīwéiměi有子曰:礼之用,和为贵。先王之道,斯为美。xiǎodàyóuzhīyǒusuǒbùxíngzhīhéérhébùyǐlǐjiézhī小大由之,有所不行。知和而和,不以礼节之,yìbùkěxíngyě亦不可行也。yǒuzǐyuēxìnjìnyúyìyánkěfùyěgōngjìnyúlǐyuǎn有子曰:信近于义,言可复也;恭近于礼,远chǐrǔyěyīnbùshīqíqīnyìkězōngyě耻辱也;因不失其亲,亦可宗也。zǐyuējūnzǐshíwúqiúbǎojūwúqiúānmǐnyúshìérshèn子曰:君子食无求饱,居无求安,敏于事而慎yúyánjiùyǒudàoérzhèngyānkěwèihàoxuéyěyǐ于言,就有道而正焉,可谓好学也已。zǐgòngyuēpínérwúchǎnfùérwújiāohérúzǐyuēkě子贡曰:贫而无谄,富而无骄,何如?子曰:可yěwèiruòpínérlèfùérhàolǐzhěyězǐgòngyuēshīyún也,未若贫而乐,富而好礼者也。子贡曰:诗云:rúqiērúcuōrúzhuórúmóqísīzhīwèiyúzǐyuēcìyě如切如磋,如琢如磨,其斯之谓欤?子曰:赐也,shǐkěyǔyánshīyǐyǐgàozhūwǎngérzhīláizhě始可与言诗已矣;告诸往而知来者。zǐyuēbùhuànrénzhībùjǐzhīhuànbùzhīrényě子曰:不患人之不己知,患不知人也。第二章论语为政篇zǐyuēwéizhèngyǐdépìrúběichénjūqísuǒérzhòngxīng子曰:为政以德,譬如北辰,居其所,而众星gǒngzhī拱之。zǐyuēshīsānbǎiyìyányǐbìzhīyuēsīwúxié子曰:诗三百,一言以蔽之,曰:思无邪。zǐyuēdǎozhīyǐzhèngqízhīyǐxíngmínmiǎnérwúchǐ子曰:道之以政,齐之以刑,民免而无耻;dǎozhīyǐdéqízhīyǐlǐyǒuchǐqiěgé道之以德,齐之以礼,有耻且格。zǐyuēwúshíyòuwǔérzhìyúxuésānshíérlìsìshí子曰:吾,十有五,而志于学,三十而立,四十érbúhuòwǔshíérzhītiānmìngliùshíérěrshùnqīshíércóng而不惑,五十而知天命,六十而耳顺,七十而从xīnsuǒyùbùyújǔ心所欲,不踰矩。mèngyìzǐwènxiàozǐyuēwúwéi孟懿子问孝,子曰:无违。fánchíyùzǐgàozhīyuēmèngsūnwènxiàoyúwǒwǒduìyuē樊迟御,子告之曰:孟孙问孝于我,我对曰wúwéi无违。fánchíyuēhéwèiyězǐyuēshēngshìzhīyǐlǐsǐzàngzhī樊迟曰:何谓也?子曰:生,事之以礼;死,葬之yǐlǐjìzhīyǐlǐ以礼,祭之以礼。mèngwǔbówènxiàozǐyuēfùmǔwéiqíjízhīyōu孟武伯问孝,子曰:父母唯其疾之忧。zǐyóuwènxiàozǐyuējīnzhīxiàozhěshìwèinéngyǎngzhìyú子游问孝,子曰:今之孝者,是谓能养。至于quǎnmǎjiēnéngyǒuyǎngbújìnghéyǐbiéhū犬马,皆能有养;不敬,何以别乎。zǐxiàwènxiàozǐyuēsènányǒushìdìzǐfúqíláoyǒu子夏问孝,子曰:色难。有事,弟子服其劳,有jiǔshíxiānshēngzhuàncéngshìyǐwéixiàohū酒食,先生馔,曾是以为孝乎?zǐyuēwúyǔhuíyánzhōngrìbùwéirúyútuìérxǐngqí子曰:吾与回言终日,不违,如愚。退而省其sīyìzúyǐfāhuíyěbùyú私,亦足以发,回也不愚!zǐyuēshìqísuǒyǐguānqísuǒyóucháqísuǒānrényān子曰:视其所以,观其所由,察其所安;人焉sōuzāirényānsōuzāi廋哉!人焉廋哉!zǐyuēwēngùérzhīxīnkěyǐwéishīyǐ子曰:温故而知新,可以为师矣。zǐyuējūnzǐbúqì子曰:君子不器。zǐgòngwènjūnzǐzǐyuēxiānxíngqíyánérhòucóngzhī子贡问君子,子曰:先行其言,而后从之。zǐyuējūnzǐzhōuérbùbǐxiǎorénbǐérbùzhōu子曰:君子周而不比,小人比而不周。zǐyuēxuéérbùsīzéwǎngsīérbùxuézédài子曰:学而不思则罔,思而不学则殆。zǐyuēgōnghūyìduānsīhàiyěyǐ子曰:攻乎异端,斯害也已。zǐyuēyóuhuìrǔzhīzhīhūzhīzhīwéizhīzhībùzhīwéi子曰:由,诲汝知之乎。知之为知之,不知为bùzhīshìzhīyě不知,是知也。zǐzhāngxuégānlùzǐyuēduōwénquēyíshènyánqíyúzé子张学干禄,子曰:多闻阙疑,慎言其余,则guǎyóuduōjiànquèdàishènxíngqíyúzéguǎhuǐyánguǎyóuxíng寡尤;多见阙殆,慎行其余,则寡悔。言寡尤,行guǎhuǐlùzàiqízhōngyǐ寡悔,禄在其中矣。āigōngwènyuēhéwéizémínfúkǒngzǐduìyuējǔzhícuòzhū哀公问曰:何为则民服?孔子对曰:举直错诸wǎngzémínfújǔwǎngcuòzhūzhízémínbùfú枉,则民服;举枉错诸直,则民不服。jìkāngzǐwènshǐmínjìngzhōngyǐquànrúzhīhézǐyuēlín季康子问:使民敬忠以劝,如之何?子曰:临zhīyǐzhuāngzéjìngxiàocízézhōngjǔshànérjiáobùnéngzéquàn之以庄则敬,孝慈则忠,举善而教不能,则劝。huòwèikǒngzǐyuēzǐxībùwèizhèngzǐyuēshūyúnxiàohū或谓孔子曰:子奚不为政?子曰:书云:孝乎wéixiàoyǒuyúxiōngdìshīyúyǒuzhèngshìyìwéizhèngxīqíwéi惟孝,友于兄弟。施于有政,是亦为政,奚其为wéizhèng为政?zǐyuērénérwúxìnbùzhīqíkěyědàchēwúní子曰:人而无信,不知其可也。大车无輗,xiǎochēwúyuèqíhéyǐxíngzhīzāi小车无軏,其何以行之哉。zǐzhāngwènshíshìkězhīyězǐyuēyīnyīnyúxiàlǐsuǒ子张问:十世可知也?子曰:殷因于夏礼,所sǔnyìkězhīyězhōuyīnyúyīnlǐsuǒsǔnyìkězhīyěqí损益,可知也;周因于殷礼,所损益,可知也。其huòjìzhōuzhěsuībǎishìkězhīyě或继周者,虽百世可知也。zǐyuēfēiqíguǐérjìzhīchǎnyějiànyìbùwéiwúyǒngyě子曰:非其鬼而祭之,谄也;见义不为,无勇也。第三章论语八佾篇kǒngzǐwèijìshìbāyìwǔyútíngshìkěrěnyěshúbùkě孔子谓,季氏八佾舞于庭,是可忍也,孰不可rěnyě忍也。sānjiāzhěyǐyōngchèzǐyuēxiàngwéipìgōngtiānzǐmùmù三家者以雍彻。子曰:相维辟公,天子穆穆。xīqǔyúsānjiāzhītáng奚取于三家之堂。zǐyuērénérbùrénrúlǐhérénérbùrénrúyuèhé子曰:人而不仁,如礼何?人而不仁,如乐何?línfàngwènlǐzhīběnzǐyuēdàzāiwènlǐyǔqíshēyě林放问礼之本,子曰:大哉问。礼,与其奢也,nìngjiǎnsāngyǔqíyìyěnìngqī宁俭;丧,与其易也,宁戚。zǐyuēyídízhīyǒujūnbùrúzhūxiàzhīwūyě子曰:夷狄之有君,不如诸夏之亡也。jìshìlǚyútàishānzǐwèirǎnyǒuyuērǔfúnéngjiùyú季氏旅于泰山,子谓冉有曰:汝弗能救欤?duìyuēbùnéngzǐyuēwūhūcéngwèitàishānbùrúlínfànghū对曰:不能。子曰:呜呼!曾谓泰山不如林放乎。zǐyuējūnzǐwúsuǒzhēngbìyěshèhūyīràngérshēng子曰:君子无所争,必也射乎。揖让而升,xiàéryǐnqízhēngyějūnzǐ下而饮,其争也君子。zǐxiàwènyuēqiǎoxiàoqiànxīměimùpànxīsùyǐwéixuànxī子夏问曰:巧笑倩兮,美目盼兮,素以为绚兮,héwèiyězǐyuēhuìshìhòusùyuēlǐhòuhūzǐyuēqǐyǔ何谓也?子曰:绘事后素。曰:礼后乎?子曰:起予zhěshāngyěshǐkěyǔyánshīyǐyǐ者商也,始可与言诗已矣。zǐyuēxiàlǐwúnéngyánzhīqǐbùzúzhēngyěyīnlǐwúnéng子曰:夏礼吾能言之,杞不足征也;殷礼吾能yánzhīsòngbùzúzhēngyěwénxiànbùzúgùyězúzéwúnéng言之,宋不足征也。文献不足故也。足,则吾能征之矣。zǐyuēdìzìjìguànérwǎngzhěwúbúyùguānzhīyǐ子曰:禘,自既灌而往者,吾不欲观之矣。huòwèndìzhīshuōzǐyuēbùzhīyězhīqíshuōzhězhīyútiān或问禘之说。子曰:不知也。知其说者之于天xiàyěqírúshìzhūsīhūzhǐqízhǎng下也,其如示诸斯乎。指其掌。jìrúzàijìshénrúshénzàizǐyuēwúbúyùjìrúbújì祭如在,祭神如神在。子曰:吾不与祭,如不祭。wángsūngǔwènyuēyǔqímèiyúàonìngmèiyúzàohéwèi王孙贾问曰:与其媚于奥,宁媚于灶,何谓yězǐyuēbùránhuòzuìyútiānwúsuǒdǎoyě也?子曰:不然,获罪于天,无所祷也。zǐyuēzhōujiànyúèrdàiyùyùhūwénzāiwúcóngzhōu子曰:周监于二代,郁郁乎文哉。吾从周。zǐrùtàimiàoměishìwènhuòyuēshúwèizōurénzhīzǐzhīlǐzhēngzhīyǐ子入太庙,每事问。或曰:孰谓鄹人之子知礼hūrùtàimiàoměishìwènzǐwénzhīyuēshìlǐyě乎?入太庙,每事问。子闻之,曰:是礼也。zǐyuēshèbùzhǔpíwéilìbùtóngkēgǔzhīdàoyě子曰:射不主皮。为力不同科,古之道也。zǐgòngyùqùgàoshuòzhīxìyángzǐyuēcìyěěràiqíyáng子贡欲去告朔之饩羊,子曰:赐也,尔爱其羊,wǒàiqílǐ我爱其礼。zǐyuēshìjūnjìnlǐrényǐwéichǎnyě子曰:事君尽礼,人以为谄也。dìnggōngwènjūnshǐchénchénshìjūnrúzhīhékǒngzǐduìyuē定公问:君使臣,臣事君,如之何?孔子对曰:jūnshǐchényǐlǐchénshìjūnyǐzhōng君使臣以礼,臣事君以忠。zǐyuēguānjūlèérbùyínāiérbùshāng子曰:关雎乐而不淫,哀而不伤。āigōngwènshèyúzǎiwǒzǎiwǒduìyuēxiàhòushìyǐsōng哀公问社于宰我,宰我对曰:夏后氏以松,yīnrényǐbǎizhōurényǐlìyuēshǐmínzhànlìzǐwénzhīyuē殷人以柏,周人以栗。曰:使民战栗。子闻之,曰:chéngshìbùshuōsuìshìbújiànjìwǎngbújiù成事不说,遂事不谏,既往不咎。zǐyuēguǎnzhòngzhīqìxiǎozāihuòyuēguǎnzhòngjiǎnhūyuēguǎn子曰:管仲之器小哉。或曰:管仲俭乎。曰:管shìyǒusānguīguānshìbùshèyāndéjiǎnránzéguǎnzhòngzhīlǐhū氏有三归,官事不摄,焉得俭。然则管仲知礼乎?yuēbāngjūnshùsèménguǎnshìyìshùsèménbāngjūnwéiliǎngjūnzhī曰:邦君树塞门,管氏亦树塞门;邦君为两君之hǎoyǒufǎndiànguǎnshìyìyǒufǎndiànguǎnshìérzhīlǐshúbùzhī好,有反坫,管氏亦有反坫。管氏而知礼,孰不知lǐ礼。zǐyùlǔtàishīyuèyuēyuèqíkězhīyěshǐzuòxīrúyě子语鲁大师乐曰:乐其可知也。始作,翕如也;zòngzhīchúnrúyějiǎorúyěyìrúyěyǐchéng纵之,纯如也,皦如也,绎如也,以成。yífēngrénqǐngjiànyuējūnzǐzhīzhìyúsīyěwúwèichángbù仪封人请见,曰:君子之至于斯也,吾未尝不déjiànyěcóngzhějiànzhīchūyuēèrsānzǐhéhuànyúsànghū得见也。从者见之。出曰:二三子,何患于丧乎。tiānxiàzhīwúdàoyějiǔyǐtiānjiāngyǐfūzǐwéimùduó天下之无道也久矣,天将以夫子为木铎。zǐwèisháojìnměiyǐyòujìnshànyěwèiwǔjìnměiyǐ子谓韶,尽美矣,又尽善也;谓武,尽美矣,wèijìnshànyě未尽善也。zǐyuējūshàngbùkuānwéilǐbújìnglínsāngbùāiwúhé子曰:居上不宽,为礼不敬,临丧不哀,吾何yǐguānzhīzāi以观之哉。第四章论语里仁篇zǐyuēlǐrénwéiměizébùchǔrényāndézhì子曰:里仁为美;择不处仁,焉得知。zǐyuēbùrénzhěbùkěyǐjiǔchùyuēbùkěyǐchángchǔlè子曰:不仁者,不可以久处约,不可以长处乐。rénzhěānrénzhìzhělìrén仁者安仁,知者利仁。zǐyuēwéirénzhěnénghàorénnéngwùrén子曰:唯仁者,能好人,能恶人。zǐyuēgǒuzhìyúrényǐwúwùyě子曰:苟志于仁矣,无恶也。zǐyuēfùyǔguìshìrénzhīsuǒyùyěbùyǐqídàodézhī子曰:富与贵,是人之所欲也。不以其道得之,bùchùyěpínyǔjiànshìrénzhīsuǒwùyěbùyǐqídàodézhī不处也。贫与贱,是人之所恶也。不以其道得之,bùqùyějūnzǐqùrénwùhūchéngmíngjūnzǐwúzhōngshízhījiān不去也。君子去仁,恶乎成名。君子无终食之间wéirénzàocìbìyúshìdiānpèibìyúshì违仁,造次必于是,颠沛必于是。zǐyuēwǒwèijiànhàorénzhěwùbùrénzhěhàorénzhěwúyǐ子曰:我未见好仁者,恶不仁者。好仁者无以shàngzhīwùbùrénzhěqíwéirényǐbùshǐbùrénzhějiāhūqí尚之。恶不仁者,其为仁矣,不使不仁者加乎其shēnyǒunéngyírìyòngqílìyúrényǐhūwǒwèijiànlìbùzú身。有能一日用其力于仁矣乎,我未见力不足zhěgàiyǒuzhīyǐwǒwèizhījiànyě者。盖有之矣,我未之见也。zǐyuērénzhīguòyěgèyúqídǎngguānguòsīzhīrényǐ子曰:人之过也,各于其党。观过,斯知仁矣。zǐyuēzhāowéndàoxīsǐkěyǐ子曰:朝闻道,夕死可矣。zǐyuēshìzhìyúdàoérchǐèyīèshízhěwèizúyǔyìyě子曰:士志于道,而耻恶衣恶食者,未足与议也。zǐyuējūnzǐzhīyútiānxiàyěwúshìyěwúmòyě子曰:君子之于天下也,无适也,无莫也,yìzhīyǔbǐ义之与比。zǐyuējūnzǐhuáidéxiǎorénhuáitǔjūnzǐhuáixíngxiǎorénhuáihuì子曰:君子怀德,小人怀土;君子怀刑,小人怀惠。zǐyuēfǎngyúlìérxíngduōyuàn子曰:放于利而行,多怨。zǐyuēnéngyǐlǐràngwéiguóhūhéyǒubùnéngyǐlǐràngwéi子曰:能以礼让为国乎,何有?不能以礼让为guórúlǐhé国,如礼何?zǐyuēbúhuànwúwèihuànsuǒyǐlìbúhuànmòjǐzhī子曰:不患无位,患所以立。不患莫己知,qiúwéikězhīyě求为可知也。zǐyuēshēnhūwúdàoyīyǐguànzhīzēngzǐyuēwéizǐchū子曰:参乎,吾道一以贯之。曾子曰:唯。子出,ménrénwènyuēhéwèiyězēngzǐyuēfūzǐzhīdàozhōngshùéryǐ门人问曰:何谓也?曾子曰:夫子之道,忠恕而已yǐzǐyuējūnzǐyùyúyìxiǎorényùyúlì矣。子曰:君子喻于义,小人喻于利。zǐyuējiànxiánsīqíyānjiànbùxiànérnèizìxǐngyě子曰:见贤思齐焉,见不贤而内自省也。zǐyuēshìfùmǔjǐjiànjiànzhìbúcóngyòujìngbùwéiláo子曰:事父母几谏。见志不从,又敬不违,劳érbúyuàn而不怨。zǐyuēfùmǔzàibúyuǎnyóuyóubìyǒufāng子曰:父母在,不远游,游必有方。zǐyuēsānniánwúgǎiyúfùzhīdàokěwèixiàoyǐ子曰:三年无改于父之道,可谓孝矣。zǐyuēfùmǔzhīniánbùkěbùzhīyěyīzéyǐxǐyīzé子曰:父母之年不可不知也;一则以喜,一则yǐjù以惧。zǐyuēgǔzhěyánzhībùchūchǐgōngzhībúdǎiyě子曰:古者言之不出,耻躬之不逮也。zǐyuēyǐyuēshīzhīzhěxiǎnyǐ子曰:以约失之者,鲜矣。zǐyuējūnzǐyùnàyúyánérmǐnyúxíng子曰:君子欲讷于言,而敏于行。zǐyuēdébùgūbìyǒulín子曰:德不孤,必有邻。zǐyóuyuēshìjūnshùosīrǔyǐpéngyǒushùosīshūyǐ子游曰:事君数,斯辱矣;朋友数,斯疏矣。第五章论语公冶长篇zǐwèigōngyěchángkěqìyěsuīzàiléixièzhīzhōngfēiqízuì子谓公冶长可妻也,虽在缧绁之中,非其罪yěyǐqízǐqìzhī也。以其子妻之。zǐwèinánróngbāngyǒudàobúfèibāngwúdàomiǎnyúxínglù子谓南容,邦有道不废,邦无道免于刑戮。yǐqíxiōngzhīzǐqìzhī以其兄之子妻之。zǐwèizǐjiànjūnzǐzāiruòrénlǔwújūnzǐzhěsīyānqǔ子谓子贱,君子哉若人。鲁无君子者,斯焉取sī斯。zǐgòngwènyuēcìyěhérúzǐyuērǔqìyěyuēhéqì子贡问曰:赐也何如?子曰:汝器也。曰:何器yěyuēhúliǎnyě也?曰:瑚琏也。huòyuēyōngyěrénérbúnìngzǐyuēyānyòngnìngyùrényǐ或曰:雍也,仁而不佞。子曰:焉用佞。御人以kǒugěilǚzēngyúrénbùzhīqírényānyòngnìng口给,屡憎于人。不知其仁。焉用佞。zǐshǐqīdiāokāishìduìyuēwúsīzhīwèinéngxìnzǐyuè子使漆雕开仕,对曰:吾斯之未能信。子悦。zǐyuēdàobùxíngchéngfúfúyúhǎicóngwǒzhěqíyóuyú子曰:道不行,乘桴,浮于海,从我者其由欤?zǐlùwénzhīxǐzǐyuēyóuyěhàoyǒngguòwǒwúsuǒqǔcái子路闻之,喜。子曰:由也,好勇过我,无所取材。mèngwǔbówènzǐlùrénhūzǐyuēbùzhīyěyòuwènzǐ孟武伯问:子路仁乎?子曰:不知也。又问。子yuēyóuyěqiānshèngzhīguókěshǐzhìqífùyěbùzhīqírényě曰:由也,千乘之国,可使治其赋也;不知其仁也。qiúyěhérúzǐyuēqiúyěqiānshìzhīyìbǎishèngzhījiākě求也何如?子曰:求也,千室之邑,百乘之家,可shǐwéizhīzǎiyěbùzhīqírényěchìyěhérúzǐyuēchìyě使为之宰也;不知其仁也。赤也何如?子曰:赤也,shùdàilìyúcháokěshǐyǔbīnkèyányěbùzhīqírényě束带立于朝,可使与宾客言也;不知其仁也。zǐwèizǐgòngyuērǔyǔhuíyěshúyùduìyuēcìyěhé子谓子贡曰:汝与回也孰愈?对曰:赐也,何gǎnwànghuíhuíyěwényīyǐzhīshícìyěwényīyǐzhīèr敢望回。回也,闻一